از 9 اوت تا 7 سپتامبر

روند اعتراضات در اقشار مختلف مردم و بر سر مسائل گوناگون رو به گسترش و ارتقاء بوده است. اعتراضات کارگری بر سر حقوق معوقه و افزایش دستمزد ، امروز هر چه بیشتر به تلاش برای ایجاد تشکل های کارگری تبدیل شده است و طبقه ای به میدان می آید که خواستار حقوق انسانی خود در تمام زمینه های اجتماعی و سیاسی می شود. جنبش زنان از ابتدای روی کار آمدن جمهوری اسلامی مخالفت خود را با حجاب و مذهب اعلام داشته که تا امروز با هیچ سلاحی حکومت نتوانسته آن را به جامعه تحمیل کند . زنان در عرصه های مختلف در دانشگاه، بازار، کار و ... نقش خانه داری و همسر داری که ج.ا سعی در قبولاندن آن به جامعه را داشت کنار زده اند و هر سال گامی به جلو برمیدارد و متشکل تر و رادیکال تر می شود و همه ی جامعه را به حمایت از برابری زن و مرد فراخوان می دهد . مبارزات دانشجویی که بعد از سرکوب های بسیار شدید در اوایل انقلاب نتوانستند مانع رشد این جنبش بشوند، هر سال و به مناسبت های مختلف دست به اعتراض میزند و حق برخورداری از آزادی بیان ، حق آموزش و آزادی و برابری برای همه و سوسیالیسم را می خواهنداین جنبش ها از ابتدای روی کار آمدن رژیم اسلامی همواره وجود داشته اند و دارند و هر بار با روحیه ای سرنگونی طلبانه تر و چپ تر در جامعه و روبه روی نظام حاکم ظاهر می شوند . در 2 سال گذشته مخصوصا در سال جاری شاهد شکل گیری اعتراضات ، بدون اغراق ،در تمام سطوح جامعه بوده ایم . معلمان ، جنبش دفاع از کودکان و جنبش هایی که در بالا نام بردم شکل رادیکال تر و اعتراضی تری و چپ تری گرفته اند . البته حکومت اسلامی هم برای سرکوب این جنبش ها کم مایه نگذاشته است و از هیچ جنایتی دریغ نکرده است از تحریم ها و تورم و فقر تحمیل شده به جامعه تا اعدام و شکنجه در ملأ عام که بانی ای جز جمهوری اسلامی و نظام سرمایه ندارد . در این یکی دو سال اخیر زنان برای برداشتن حجاب ها و بدست آوردن آزادی خود و جامعه هر روز درگیراند. جنبش های اعتراضی کارگری را در قالب تشکل و مجمع عمومی و سندیکا و اتحادیه دیده ایم و این اتفاقی است بسیار بزرگ در منسجم و متحد شدن این جنبش برای سرنگونی ج.ا و سوسیالیسم. همانطور که در مرداد ماه شاهد بودیم کارگران و کمونیستها 18 مرداد را به روز حمایت بین المللی از کارگران زندانی و علیه اختناق جمهوری اسلامی تبدیل کردند. امروز با وجود تمام وحشیگری ج.ا ، از داخل زندان ها فراخوان برای تجمع اعتراضی در روز هفت سپتامبر به تمام جهان می دهند و زندگی شاد و مرفه را حق مسلم خود اعلام می کنند . این موج سرنگونی طلب و سوسیالیستی آنقدر بزرگ و پرتوان شده است که فعالین در بندش به خوبی آن را دریافته اند و جامعه را به درک موقعیت این جنبش فراخوان می دهند نمونه ی جنبش اعتراضی در ایران را در هیچ کجای دنیا نمی توانیم پیدا کنیم. به چپ چرخیدن جامعه و وجود حزبی مثل حزب کمونیست کارگری که دارد همه این تلاش ها را بهم وصل میکند و مرکزیتی واحد به آن میدهد، در جای دیگر نمی بینیم. اینکه زندانیان دربند و زیر شکنجه های مزدوران اسلامی، با نام واقعی شان به جامعه ی جهانی فراخوان برای حمایت از اعتراضات و خواسته هایشان می دهند، نشان میدهد که جمهوری اسلامی چقدر در سرکوب جامعه ناتوان است. در واقع اتکای این فعالین در زندانها به جنبش گسترده و عظیم آزادیخواهان و نیرو و توانی است که در این جنبش میبینند. باید نیروی خودمان را باور کنیم. باید به فراخوان زندانیان در 7 سپتامبر (16 شهریور) پاسخ داد و متحد تر و گسترده تر به تجمع و اعتراض در داخل و خارج دست زد و تک تک این روزها را به روز عقب راندن رژیم اسلامی تبدیل کرد